Mondwind (uit de oude doos - deel 1)

Een jaar of wat geleden was ik Brecht 's morgens aan het aankleden. Hij geeuwde en ik vroeg hem of hij nog moe was. "Nee," antwoordde hij, "dat is alleen maar een beetje wind die uit mijn mond waait."

De gescheurde straat

Sinds enkele dagen is men een parking aan het aanleggen in onze straat. Vandaag werd ze afgesloten voor het verkeer omdat er een grote voor dwars over de straat gegraven werd. Toen ik de kinderen na schooltijd ging halen moesten we een eindje verder parkeren en naar huis wandelen. Toen we langs de voor liepen vroeg Brecht: "Papa, waarom is onze straat gescheurd?"

Waarom 100.088?

Waarom niet "kinderpraat" of iets dergelijks? Want daar gaat deze blog over: de taalkundige capriolen van Thijs en Brecht, onze twee zoontjes. We hebben er wel aan gedacht hoor, maar we zochten iets meer specifieks, iets dat - althans voor ons - meer "Thijs en Brecht" was.

Stel je een immens groot getal voor, het grootste dat je zou kunnen bedenken. Voor sommige kinderen is dat honderd, voor anderen duizend en voor nog anderen een miljoen. Voor onze kinderen was dat honderdduizend achtentachtig. En dat gebruiken ze nu nog als ze iets zeer groot willen uitdrukken: "Hoe hoog kan een raket vliegen, papa? Honderd kilometer? Duizend kilometer? Honderdduizend achtentachtig kilometer?

Dus werd het 100.088.

Veel leesplezier. Heel veel leesplezier. Misschien wel 100.088 keer leesplezier!